بررسی حضورپذیری و تجربه پذیری در خیابان ولی عصر

فضای شهری ، بیش از آن که فضایی سهیم بین گروه های مختلف اجتماعی ، محل تبادل اطلاعات و افکار و شکل گیری ارتباطات اجتماعی باشد ، یک تجربه است . با توجه به خاستگاه این پژوهش، ما به بررسی مفاهیم مورد نظر خود – حضور و تجربه - در خیابان به عنوان یک فضای شهری خواهیم پرداخت . ادراک ، احساسات ، آگاهی و محرک های حسی ، اتصال و حس مکان بر حضور و درک آن توسط افراد تاثیر بالایی دارد و از عوامل تاثیرگذار بر انواع تجربیات افراد ، معنا و خاطره ، حس مکان و محرک های حسی است . هدف ما از ابتدای این پژوهش در جهت شناخت و استخراج عوامل مختلف تاثیرگذار بر حضور و تجربه افراد و یا عدم آن ، در فضاهای شهری و به کارگیری این عوامل در راستای بهبود عینی جوامع امروزی می باشد . برای تبیین مفاهیم فضای شهری از نظرات دورکهایم ، گل ، کار و کارمونا و ... ، مفاهیم حضور از نظرات لامبارد ، دیلتون ، اشلوارب ، چالمرز و ... و در مفاهیم تجربه از نظرات بنیامین ، زیمل ، تانکیس ، میدلتون و ... بهره می بریم . در این پایان نامه از روش تحقیق کیفی اشتفاده شده است بدین ترتیب که ابتدا از طریق روش نظریه مبنایی به شرح و بیان مفهوم ، روند و تعامل بین افراد می پردازد . با استفاده از این روش ابتدا به مصاحبه و جمع آوری اطلاعات پرداخته و از محدوده مورد تحقیق چندین بار بازدید نموده و با استخراج شاخص ها و عوامل مختلف به توسعه دسته های اطلاعاتی خود پرداختیم . در ادامه از طریق تکنیک تحلیل محتوا و هرمونوتیک به تحلیل و استنباط معانی نهفته در متون مصاحبه پرداخته و معانی و کدهای نهفته در این متون را استخراج و دسته بندی نمودیم . نتایج حاصل از پژوهش در مطالعه موردی – خیابان ولی عصر تهران – نشان می دهد که میزان حضور و تجربیات ذهنی افراد در این فضا رو به افزایش است و به دلیل از دست دادن معنا این فضا در حضور و تجربیات عینی و جمعی با توجه به پتانسیل بالای این خیابان ناکام مانده است . عواملی احساسی نظیر بو ، رنگ ، صدا ، استفاده از المان هایی نظیر درختان برای ایجاد سایه و فضایی دلنشین ، معنا ، خاطرات و مسائل مرتبط با هویت فردی و اجتماعی و گذشته افراد از سویی و عوامل فعالیتی مانند کاربری های تجاری ، مراکز تفریحی همه شمول تاثیر بالایی در میزان حضور و تجربه افراد در این خیابان دارد .